Płynnopłciowość

Tożsamość płciowa charakteryzująca się zmiennością identyfikacji płciowej w czasie. Niekiedy to, z jaką tożsamością dana osoba się utożsamia, może być zależne od czynników zewnętrznych czy wewnętrznych. Natomiast nie zawsze tak jest i bywa to również losowe.

Identyfikacja płciowa takiej osoby może się zmieniać z różną częstotliwością (od sporej zmienności na przestrzeni jednego dnia do stałości nawet przez parę miesięcy). Może to zachodzić zarówno raptownie, jak i powoli. Bywa, że osoby płynnopłciowe odczuwają parę identyfikacji płciowych jednocześnie, a innym razem nie utożsamiają się z żadną z nich.

Przez większość czasu czuję się chłopakiem czy demichłopakiem, który uwielbia żeńską ekspresję. Są jednak sytuacje, w których ta płeć płynie sobie w takie bardziej żeńskie części spektrum, czasem jest bardziej apłciowa.

Istotnym elementem mojej płci w sumie jest ksenopłciowość - dużo łatwiej opisuje mi się płeć kategorią "lunarnochtoniczność", tzn. opisującą bóstwa i mityczne istoty związane ze sferą nocy i podziemia. Moja kobiecość jest kobiecością mitycznych wiedźm, kapłanek i bogiń magii, które w rozumieniu tradycyjnej kobiecości już wchodzą w męskie role, często żyjąc poza społeczeństwem, bez męża, ojca lub syna sprawującego nad nimi władzę. Jestem filologiem klasycznym, stąd użycie greckich bogiń - Hekate, Kirke, Menad, Erynii, Medei. Moja męskość jest androgyniczną męskością takich bóstw jak Dionizos, Hermes, nie zgadzającą się z tradycyjną, maczystowską męskością. Jestem jednocześnie kobietą poza tradycyjnymi rolami i mężczyzną poza tradycyjnymi rolami. To płynie.

Nigdy nie czułam się płcią. Od urodzenia nie myślałam o sobie jako o dziewczynce, tylko o osobie; że jestem tym, jak się zachowuję, co tworzę na bieżąco i że to mnie definiuje, a nie jakaś szufladka. Dorastając miałam kryzys tożsamości i myślałam, czy nie jestem trans, jednak nie mogłam sie pod tym do końca podpisać. Kiedy odkryłam niebinarność ulżyło mi, że nie muszę nikomu nic udowadniać i mogę być po prostu sobą. Budzi we mnie poczucie gendereuforii, gdy ktoś nazwie mnie chłopakiem, ale mam także dużo dziewczęcych zwyczajów.

Od zawsze toczyłom wewnętrzną walkę odnośnie własnej tożsamości płciowej - nigdy nie pasowałom do żadnej z binarnych definicji. Dzięki uświadomieniu sobie że jestem niebinarne udało mi się odzyskać wewnętrzny spokój - wiem że jestem istotą ludzką która nie musi się zamykać do żadnych definicji.
Nie zgadzam się na przypisywanie do jednej płci, ponieważ wierzę, że każdy człowiek ma prawo wyrażać siebie w sposób, który najlepiej odzwierciedla jego tożsamość. Moja tożsamość jest zmienna i może ewoluować w dowolnym momencie. Ważne dla mnie jest, aby być autentyczne i żyć w zgodzie z tym, kim naprawdę jestem.